Promociju je zapoceo Ferid Ridzalovic i kao uvod zamolio Hamdiju Dobruna da procita pozdravno i promotivno pismo samoga autora Muhameda Mujkica. Pismo donosim u cijelosti u daljem tekstu ove stranice.

Dragi moji Brcaci!

U uvodu knjige sam napisao da smatram da predratni gradjani Brckog nisu dovoljno informisani o dogadjajima neposredno prije pocetka rata i vojne okupacije naseg grada, zatim, o pocetku rata, civilnim zrtvama rata, pretvaranju Brckog u skoro 100% srpski grad, te o dogadjajima nakon potpisivanja "Dejtonskog mirovnog sporazuma" do uspostave Brcko distrikta BiH. U ovoj knjizi dao sam vidjenja, ispovijesti odredjenog broja civilnih zrtava rata 1992.-1995. godine, ukljucujuci i mene, o dogadjajima i ratnim stradanjima nevinih Bosnjaka, Hrvata, Roma i ostalih gradjana.
Kao glavne krivce za rat u Republici BiH i Brckom naveo sam SDS BiH i SDS Brckog i Milosevicev velikosrpski projekat, oslonjen na "Memorandum Srpske akademije nauka i umjetnosti" iz Beograda, o stvaranju svesrpske drzave iliti "velike Srbije" na prostorima bivse SFRJ - milom ili silom, kako je Slobodan Milosevic najavio u junu 1989. godine u svom poznatom govoru na Gazimestanu, na Kosovu. Naravno, pokusao je to, uz pomoc JNA i SDS BiH, uraditi silo, koja mu se u konacnici obila o glavu i poslala ga u smrt.

Na primijeru BiH i Brckog, demantovana je opcepoznata fraza da je za rat potrebno dvoje. Jer u nasem slucaju za rat, etnicko ciscenje, genocid i ostvarenje velikosrpskog projekta bila je dovoljna samo jedna, srpska strana. A srpska strana sacinila je jos 1991. godine projekat stvaranja paradrzavne tvorevine u Republici BiH, takozvan Srpske Republike BiH, koja je samoproglasena 9. januara 1992. godine, skoro tri mjeseca prije zvanicnog pocetka rata u nasoj medjunarodno priznatoj drzavi BiH. Prethodno su formirane srpske autonomne oblasti (SAO) i srpske opstine sirom projektovane srpske paradrzavne tvorevine u BiH, ukljucujuci i Brcko, gdje je 23 decembra 1991. godine formirana tzv. Skupstina srpskog naroda opstine Brcko, ciji je prvi predsjednik bio Djordje Ristanic, jedan od celnika brcanskog SDS-a.
Istovremeno u srpskim selima, posebno na pravcu PotoCari-Stanovi-Razljevo-Brezik mjesecima su se obucavale na stotine srpskih rezervista JNA iz Brckog, kojih je na evidenciji Opstine Brcko bilo oko 5500 i od kojih se na mobilizaciju tzv. srpske TO Brcko (u aprilu1992.g.) odazvalo preko 3400 "vojnih obveznika". Akt o toj mobilizaciji potpisala je Biljana Plavsic, koja je zajedno sa Nikolom Koljevicem, bila v.d. predsjednika Srpske Republike BiH. Karadzic je za predsjednika RS-a izabran 19.12.1992 godine.

Pocetak okupacije Brckog izveden je uz pomoc JNA, TO srpske opstine Brcko, paravojnih jedinica iz Bijenjine i Srbije, a pod jedinstvenom komandom JNA, 30. aprila i 1. maja 1992. godine. Uvod je bio rusenje savskih mostova, koje su izveli specialci JNA, kojom prilikom su pale i prve civilne zrtve rata, njih oko stotinu. Kadrovi SDS-a Brckog bili su glavni nosioci formiranja nelegalne i proivustavne srpske opstine Brcko, uspostave srpske vlasti, srpske TO, policije, etnickog ciscenja, genocida, nasilnih progona, masovnih ubistava, silovanja na brojnim brcanskim stratistima i logoru Luka.
Srpske vlasti, predvodjene SDS-om Brckog, izdale su naloge: za izgon Bosnjaka, Hrvata, Roma i ostalih iz njhovih kuca i stanova, njihovo prislino odvodjenje u tzv. sabirne centre, podrume Bolnice i Doma zdravlja, skole, dzamije, Brezovo Polje, logor Luka. U svim ovim i drugim stratistima, odnosno logorima i zatvorima srpski nacionalisti maltretiraju, pljackaju, premlacuju i ubijaju nevine civile, te siluju nemocne zene. Ovi zlocini svoju kulminaciju dostizu u logoru Luka (otvoren izmedju 5. i 8. maja 1992. godine), zatim po ulicama grada, posebno u Kolobari, Mujkiicima i Merajama, Brezovom Polju i u logoru Batkovic kod Bijeljine. O kreatorima ovih zlocina: Radovanu Karadzicu, dr Milenku Vojinovicu Belom, Djordju Ristanicu i Bosku Maricicu, imam posebno poglavlje u knjizi, u kojoj se, takodje u jednom poglavlju, daje pregled svih osam do sada (novembar 2009) procesuiranih i osudjenih brcanskih ratnih zlocinaca.

O mnogobrojnim zlocinima u Brckom pisu zrtve zlocina, silovane zene, logorasi Fiskulturnog doma, logora Luka, Brezovog Polja i Batkovica, Haski i svjedoci domacih sudova. To su velike ljudske drame koje je bilo veoma tesko opisati i napisati ali ih je tesko i citati.
Naravno srpski mediji i novinari takodje su bili u funkciji SDS-ovog zlocinackog projekta i po nalogu Radovana Karadzica, srpski novinari su obavljali "drzavno posao". Na tom planu posebno su se istakli: Bosko Lomovic, Anica Radic-Savic, Savo D. Teodorovic, Zarko Mijovic, te nakon rata Nedjo Djurovic. O njihovom ratnohuskackom novinarstvu detaljno pisem u petom poglavlju knjige.

Napokon, sesto poglavlja knjigeposvetio sam "Smiraju zrtava rata" i njihovim porodicama, pojedinacnim i kolektivnim dzenazama/ukopima, sekundarnoj masovnoj grobnici u Goricama, kod Brckog, obiljezavanju dana ubijanja i stradanja brcanskih civila, izgradnji srpske pravoslavne crkve na Merajama, nestalim osobama za kojima se i dalje traga.
Knjiga je obogacena i sa tri teksta uglednih intelektualaca BiH i Francuske: prof.dr. fra Luke Markesica, prpf. dr. Envera Kazaza i Luis L. Lambris koji su mi sa zadovoljstvom ustupili svoje tekstove a svoje vidjenje ove knjige iznijeli su i recenzenti: prof. dr. Omer Ibrahimovic i prof. dr. Mehmed Dedic, sto objavljujem na kraju knjige.

Naravno, daleko sam od pomisli da sam u ovoj knjizi napisao sve sto se desilo u nasem gradu i opcini. Naprotiv, mislim da je sve ovo samo moj skromni prilog za pisanje jedne sveobuhvatne knjige o ovom i drugim ratnim zbivanjima u Brckom. Ali i poziv svjedocima odnosno zrtvama rata da svjedocenjima daju svoj doprinos pisanju jedne takve knjige.
Na kraju dugujem zahvalnost svim Brcacima koji su svojom preplatom na jedan ili vise primjeraka ove knjige omogucili da se ona stampa, da ugleda svjetlo dana i da bude dostupna brcanskoj i drugim javnostima.

Autor: Muhamed S. Mujkic